พิณเปี๊ยะ เครื่องดนตรีจากดวงใจ นักสืบมิวเซียม

จากภาพ เจอรัลด์ ไดค์ (Gerald P. Dyck) ชาวอเมริกัน อดีตนักมนุษยดนตรีวิทยา วิทยาลัยพายัพ และ พ่ออุ๊ย ที่กำลังเล่นพิณเปี๊ยะ เมื่อ 50 ปีก่อน กับการสำรวจวัฒนธรรมพิณเปี๊ยะ และวัฒนธรรมแอ่วสาวของชาวล้านนา ได้จุดประกายความสงสัยว่า เหตุใด “วัฒนธรรมพิณเปี๊ยะ” ถึงหายไป ? ทำไม “พิณเปี๊ยะ” จึงได้ชื่อว่า “เครื่องดนตรีจากดวงใจ” และวันนี้ชีวิตของ “พิณเปี๊ยะ” เป็นอย่างไร ?

ตามนักสืบมิวเซียม “หนุ่ม - สุวินิต ปัญจมะวัต” ไปค้นหาความจริงผ่านการค้นคว้าตามหาของศิลปินและนักวิชาการดนตรีหลายท่านตลอดหลายสิบปี เช่น สงกรานต์ สมจันทร์ อาจารย์สาขาวิชาดนตรีและศิลปะการแสดง ม.ราชภัฏเชียงใหม่ ผู้ได้รับมรดกข้อมูลจาก เจอรัลด์ ไดค์ เรื่องราวของพ่ออุ๊ยแปง โนจา ศิลปินพิณเปี๊ยะลำพูน ที่ย้ายไปตั้งรกรากอยู่ที่เชียงราย ผู้คืนลมหายใจให้พิณเปี๊ยะอีกครั้ง รวมทั้ง ครูต้น - ดนุพล อุดดง ครูดนตรีโรงเรียนบ้านห้วยทราย จ.เชียงใหม่